2001 yılının ilk dondurmasını 3 Nisan'ı 4 Nisan'a bağlayan dakikalarda yemiştim. Galatasaray'ın Real Madrid karşısında 0-2'den 3-2'ye gelen galibiyetini konuşuyorduk.
Az önce de bu yılın ilk dondurmasını yedim.
O kadar yılda neler değişmiş hayatımda bir bakalım o zaman...
Söz dondurmadan açılmışken , o gün yediğim dondurma Schöller'in sakızlı dondurmasıydı. Algida'nın pazara olan hakimiyetinden dolayı Schöller tutmadı , piyasadan çekildi. Ülker'e sattı .
Ne dolapları kaldı , ne de şemsiyeleri. İşin kötü yanı o çok sevdiğim sakızlı dondurmanın lezzetini bile unutmak üzereyim. O sakızlı dondurmayı tekrar yiyebilmek için neler verirdim kim bilir.
Sokaklar değişti , sokaklarda yürüyen insanlar değişti.
2001'de dondurmayı yedik güldük eğlendik.
Sonra eve geldim , telefon çaldı.
Gittik.
Bekledik.
Bir doktor çıktı odadan. Yıllarca filmlerde duyduğum repliği söyledi.
"Elimizden geleni yaptık"
Yıl 2001'di...
Belki bir daha ne Schöller dondurma yiyebilecektim ne bir daha Galatasaray - Real Madrid maçı izleyebilecektim.
Bunlardan birinin bile önemi yoktu o an.
Yıl 2001 ...
Doktorların elinden geleni yaptıkları kişi anneannemdi.
Bir daha Schöller yemesem de Galatasaray ile R.Madrid bir daha karşılaşmasa da
Biraz dertleşebilseydim şimdi onunla...
Her bahar yeniden doğuştur belki... Yine de içimi hüzün kaplar.
Huzur içinde uyu anneanneciğim...
